سحرگاه 19 اردیبهشت ماه پنج زندانی در زندان اوین به دار کشیده شدند . خانواده های این کشته شدگان در گفتگو با رسانه ها اعلام کردند که هیچ مرجع قضایی اجرای این احکام را به آنها اطلاع نداده است و آنها از طریق خبر گزاری فارس که اولین جایی بود که این خبر را منتشر کرد، از اعدام فرزندانشان مطلع شده اند . وکیل فرزاد کمانگر با قطعیت اعلام کرده است که کمانگر جرمی نداشته است و یک انسان صد در صد بیگناه بوده است که هیچ نقشی در پرونده بمب گذاری نداشته است .
آنچه بیش از هر چیز خشم گروه های مختلف را درایران برانگیخته، اعدام این افراد بدون اطلاع رسانی ، بدون حضور وکیل و بدون اطلاع خانواده هایشان بود .
پیش از این نیز در ایران کسانی با همین جرم به دار آویخته شده اند و بیشتر آنها از قومیت های مختلف بودند.
اما شاید آنچه این اعدام ها را این بار پر رنگتر کرد و با اینکه نخستین بار نبود که ایران شاهد اعدام هایی از این دست بود ، همزمانی آن با نزدیک شدن سالگرد 22 خرداد بود .
تفکری در ایران می گوید اجرای این احکام نه از روی عدالت خواهی حکومت که برای سرکوب کردن و هراساندن معترضانی است که خرداد ماه را مفری برای بازگو کردن دوباره اعتراض هایشان می دانند.
